hoog tijd dus!
afgelopen tijd is er niet zoveel bijzonders gebeurt eigenlijk.
gewoon het standaart riedeltje elke week..
school,vrij zijn van school, turnhal soms therapie en dat was het dan wel weer.
mijn ouders zijn even met zn 2en weg naar ameland.
mijn broertjes en ik zijn nu alleen thuis.
beetje jammer alleen dat ze niks doen en ik dus alles mag opruimen en overal
voor moet zorgen.
zelfs voor dat ze zich niet verslapen. en dan nog krijgen ze het voor elkaar. hmhm.
jaa mijn klok liep niet goed dat had iemand anders verzet en toen kwam ik 2 uur te laat op school.
of ik hoorde je niet roepen en sliep nog.
gelukkig bestaan er geen wekkers meer in deze tijd :)
wat leuk is , is dat ik bij de turnlessen meer ruimte krijg om te doen.
meer begeleiden,bedenken wat ik wil doen, eigen invulling dat soort dingen best wel fijn dus:)
ookal ben ik een brok onzekerheid daar nog in, ik vind het erg leuk en geniet daar ook van.
over een uurtje mag ik weer heen.
leuke les altijd op donderdag dus dat word vast wel leuk.
laatst op school nog een goed en fijn gesprek gehad!
voelde me wel schuldig dat ik dr zolang van dr werk af hield maargoed
dat kan ik niet meer terug draaien nu.
t was wel fijn dat ik eindelijk met iemand kon praten en dat ik ook eerlijk durfde
te zijn. tegenwoordig durf ik dat bij bijna niemand meer en houd ik dus alles voor mezelf.
alleen toen dus even niet en dat voelde dus wel goed.
verder heb ik tijdens een training van 2 week geleden weer een blessure opgelopen.
weer aan dezelfde enkel.
ik was net weer zover dat ik bijna alles weer kon met mate.
afsprongen van de balk en series op de zachte mat en bijna weer pegasus springen.
en dan is t weer zover dat ik 1 verkeerde landing heb tijdens een flikflak en ja hoor ,, terug bij af!
het kraakte behoorlijk,, gelukkig had ik wel tape en allemaal bandages om anders was t vast nog erger geweest.
na een week met krukken gelopen te hebben, kan ik weer normaal lopen en probeer ik trainen weer wat op te bouwen.
tot grote frustratie steeds weer want ik kan gewoon bijna niks meer en alles doet bijna pijn.
maar gewoon doorgaan. t komt wel weer.
door mijn blessure weer ben ik qua motivatie ook erg in een gat gevallen.
jammer genoeg gaat het alleen maar minder nu.
ik hoop heel erg dat ik weer even de volle motivatie krijg of in ieder geval iets.
en er weer een beetje voor kan gaan.
mijn agenda in mijn hoofd.
maar tot nu toe doe ik de meeste dingen gelukkig nog wel! :)
